O mnie

„Tu był cytat”

Z niepojętych dla mnie powodów ta strona cieszy się, jak na razie, największym zainteresowaniem.

Urodziłem się dawno temu w jednym z dużych miast zaboru pruskiego w czasach, gdy palenie papierosów jeszcze nikomu nie szkodziło, wódkę w eleganckich lokalach piło się ze szklanek, a gazeta służyła przeważnie do pakowania włoszczyzny. O ile nie znalazła innego, bardziej prozaicznego zastosowania. Nic się wówczas nie marnowało. A szkoda. W każdym razie, moje pierwsze, świadome wspomnienia dotyczą widoku z okna czynszowej kamienicy. Okno wychodziło na ocienioną starymi kasztanowcami, wybrukowaną granitową kostką jezdnię, po której od czasu do czasu przejeżdżał wóz konny, a niekiedy nawet automobil. Nie była to jednak jedyna atrakcja. Wieczorem zapalały się latarnie gazowe i od czasu do czasu usłyszeć można było dźwięk dzwonów bijących na wieży pobliskiego kościoła.

Nigdy nie zapomnę upalnego, czerwcowego dnia, w którym padły pamiętne strzały w Sarajewie. Ani – mimo że było to wiele lat poźniej i zupełnie gdzie indziej – dobiegających ze śródmieścia wystrzałów broni ręcznej i maszynowej. Niedzielnej, popołudniowej nudy urozmaicanej jedynie pomrukiem cichej muzyki dobiegającej z wyposażonego w magiczne, zielone oko radioodbiornika. A teraz Radiowa Orkiestra Feliksa Dzierżanowskiego, ze stowarzyszeniem chóru męskiego, wykona dla Państwa utwór muzyczny pt. „Hej wio, wiśta wio”. A potem rozpoczniemy dla Państwa transmisję ulubionego programu „Zgaduj zgadula”.

Swiat był pełen ciepłych barw i dawno już wymarłych zapachów. Po latach, gdy pojawiły się zupełnie inne zapachy i do szelestu krochmalonej bielizny powoli zaczął dołączać się świszczący szelest obdarzonych egzotycznymi nazwami tworzyw syntetycznych, okazało się, że nie były to aż tak złe czasy jak się na pozór wydawało. W stronę bratniej Czechosłowacji toczyły się kolumny czołgów, a na ekranie telewizora straszyły coraz to nowe, a jakimś sposobem zarazem stare i znajome twarze.

Ale najpiękniejsze wspomnienia z nigdy nieprzemijającej młodości jeszcze pewnie nadejdą.

—–

Revisited sept. 2010

W zasadzie niewiele się zmieniło. Woda nadal płynie w rzece. Pory roku mijają, a ciekawość nie przemija. La vida es muy muy. ..

Revisited jan.  2016

Ludzie zbyt dużo piszą, a za mało czytają. Inni ludzie.

Revisited march 2020

Robi się coraz śmieszniej.